Wracam do treningu pozostało: post powyżej.

Wznawiam trening.

-Trochę nuda w tej wiosce nic się ni dzieje-stwierdziłem ziewając po czym położyłem się na trawie i zasnąłem czekając na coś ciekawego.

-Owszem bo trenuje wiązanie pieczęci jedną ręką-wyjaśniłem zaspany niestety nie udało mi się zasnąć-A ty co tu robisz?
-trenuje to żeby móc używać w walce jednej ręki a efekt to to , że mogę w jednej ręce trzymać miecz a drugą wiązać pieczęcie-wyjaśniłem.

Ostatnio edytowany przez Eren (09-02-2020 15:41:08)

-Możemy potrenować wspólnie urządzając sparingową walkę-powiedziałem z uśmiechem-co ty na to?

[html]<p align="justify">Sparing? Mimowolnie uśmiechnąłem się szerzej i spojrzałem na kota, który znajdował się na moim ramieniu. Sprawdzałem co on o tym myśli, ale ten jedynie zeskoczył na ziemię, wiedząc, że i tak go nie posłucham, bo już jestem nakręcony na walkę. Dawno nie walczyłem z nikim i, prawdopodobnie, trochę wyszedłem z wprawy, ale młodzieniec sam wyraził chęć zmierzenia się, więc nie czułem oporów, była to doskonała okazja. Trochę głupio tak walczyć z widocznie młodszym, ale w świecie ninja wiek, a zagrożenie nie chodziło w parze. Czasami dziecko było śmiertelnie niebezpieczne i potrafiło wyeliminować największego cwaniaka po trzydziestce.
- Bardzo chętnie! - odezwałem się energicznie. Mugen w tym czasie zajął jedną z gałęzi pobliskiego drzewa, aby móc w spokoju leżeć i obserwować wydarzenia. Podszedłem bliżej chłopaka, który przedstawił się. Również uśmiechnąłem się w jego kierunku. - Mów mi Takeru. - powiedziałem i stanąłem jakieś pięć metrów od Erena. Wiedziałem, że nie możemy przesadzić z tym sparingiem i muszę unikać korzystania z technik Senninki do momentu, w którym nie zmusi mnie do tego sytuacja. Właściwie najlepiej byłoby określić jakieś zasady tej treningowej walki.
- Stosujemy jakieś ograniczenia czy walczymy wszystkim co mamy? Nie chciałbym, aby któreś z nas musiało nieść drugiego do szpitala. - powiedziałem w oczekiwaniu na odpowiedź. - Tak czy inaczej, jestem gotowy. Zaczynaj kiedy chcesz. - dodałem, ustawiając się w pozycji standardowej dla stylu Rakanken Ryuu. </p>[/html]

[html]<p align="justify">Wszystkim co mamy? To było niebezpieczne, ale takie sparingi były tylko ciekawsze. Nie martwiłem się o siebie, a jedynie o Erena i nie chodziło mi o to, co mogłem mu zrobić świadomie, a raczej nieświadomie, gdyby walka mnie poniosła za daleko, do momentu, w którym opanowałby mnie Szał. Młodzieniec nie zamierzał czekać, szybko wyciągnął swoją broń i ruszył na mnie z ukośnym cięciem, przygotowując w drugiej ręce kunai. Stałem w miejscu tak, jak wcześniej, unosząc jedynie rękę nad głowę, by zablokować atak ciężarkami treningowymi, które znajdowały się nie tylko na moich nogach, ale także przedramionach. Zaraz po tej obronie drugą ręką wykonałem technikę stylu Rakanken Ryuu - Houshou. Uderzenie otwartą dłonią prosto w brzuch Erena, by zachwiać jego obronę i przygotować sobie pole na kolejne ataki, którym miał być Shoushitsu - uderzenie kolanem również w brzuch.</p>[/html]

[html]<p align="justify">Z pewnością nie spodziewałem się, że mój przeciwnik zmieni się w błoto. Moją wyjątkowo słabą stroną w pojedynkach z ninja było to, że nie znałem technik wykorzystujących chakrę. Nie wiedziałem czego mogę się spodziewać, ani jak działają, więc musiałem reagować natychmiast w momencie, w którym nie rozumiałem co się dzieje. I tak też postąpiłem tym razem. Moja ręka przebiła ciało Erena, który zmienił się w kupkę błota, a gdy dostrzegłem, że nie potrafię go namierzyć, to skoczyłem w przód, gdzie nie widziałem żadnego przeciwnika. Niestety byłem trochę za wolny, ostrze katany drasnęło mój lewy bok, tworząc niegroźną ranę. Jednak ranę, która wskazywała, że na ten moment Eren wygrywa. Nasze warunki fizyczne były podobne, tak mi się wydawało przynajmniej. Może byłem silniejszy, może wytrzymalszy, ale w kwestii zręczności i szybkości raczej od siebie nie odstawaliśmy. Po odskoku obróciłem się w kierunku, z którego oberwałem. Atak kunaiem uniknąłem nawet nie wiedząc o nim, bo zwyczajnie odskoczyłem od katany.
- Nie spodziewałem się tego. - rzuciłem uśmiechnięty i zadowolony, że mój przeciwnik bierze walkę na poważnie, ale nie na tyle, by stać się sztywniakiem. - Chyba mnie zmuszasz do tego... - dodałem, gdy moje ciało pokryły jakby żarzące się plamy, które szybko zmieniły kolor na czarny. Był to pierwszy poziom mojego Kekkei Genkai  - Poziom Klątwy, który dawał mi całkiem niezły zastrzyk siły, wytrzymałości, szybkości i innych aspektów fizycznych. Teraz byłem zdecydowanie lepszy w tej kategorii od Erena, na którego ruszyłem szybkim susem w przód, by wykonać technikę taijutsu Bannou - kopnięcie prosto w brodę. Jednocześnie miałem gotowe ręce, by zablokować któryś z ataków kataną czy kunaiem.</p>[/html]