Stanęłam dosyć luźno i rozglądnęłam się. Było to dobre miejsce na sprawdzenie umiejętności tego chłopaka. Jednak nie zamierzałam być łagodna i pobłażliwa. Musiał wykazać się, by dołączyć.
- Wystarczy, że będziesz miał talent i pasję do mieczy. To da się zauważyć w starciu więc nie przejmuj się faktyczną siłą. Masz Katanę więc wyciągaj ją i ruszaj na mnie. Nie czekaj. - powiedziałam i włożyłam do ust przedostatnią kuleczkę z Takoyaki, pogryzłam ją i nabiłam kolejną, wyrzucając na ziemię pudełko. Patyczek z jedzeniem trzymałam w lewej dłoni, nadal przeżuwałam i czekałam na ruch chłopaka.
- Nie krępuj się ciąć, by zabić. Mam pewien sposób na unikanie takich cięć więc daj z siebie wszystko. - dodałam po chwili, znów niewyraźnie.

Spojrzałam na pozycje jak i sposób trzymania broni przez Kisuke. Wszystko to było błędne, lecz nie odezwałam się. Tak mocny zacisk dłoni na rękojeści sprawia, że nasze cięcia są mało precyzyjne, a zwykłe sparowanie może nam wytrącić broń, bądź co gorsza wyłamać nadgarstki i palce. Mój wzrok na trzecim poziomie nie pozwalał mi na niezarejestrowanie jego ruchów. Dostrzegłam, że chce ciąć w moją szyję i zrobiłam krok w tył, by wsunąć do ust ostatki kawałek takoyaki i wyrzucić patyczek. W tym samym momencie złapałam prawą ręką za jedną z rękojeści Hiramekarei i zdjęłam go z pleców tak, że opadająca broń trafiłaby w głowę, bądź bark chłopaka. Jednak cały ten ruch był powolny, nie zamierzałam go trafić, a jedynie zasygnalizować, że mam zasięg i okazję.

Wykonałam swoje cięcie, lecz w drugą stronę co spowodowało, że jego ręka razem z mieczem została wybita w górę. Miałam przewagę ciężaru broni jak i siły, a On trzymał Katanę jedną ręką, a nie jak powinno się - dwoma. Trzymałam swój miecz tak w powietrzu, że zatrzymywałam jego. Teraz był cały odsłonięty. Zrobiłam jeden krok w przód zbliżając swoją twarz do jego i uśmiechając się szeroko. Zsunęłam Hiramekarei za plecy Kisuke i wykonałam szybkie, aczkolwiek lekkie uderzenie po kostkach przeciwnika zabandażowanym mieczem. Ten powinien się wywrócić, a ja zrobić krok i przystawić koniec ostrza do szyi.
- Złap oburącz, niezbyt mocno. - powiedziałam i odsunęłam się o cztery kroki. Opuściłam trochę miecz i czekałam, aż się podniesie.

Postanowiłam trochę odpuścić mu. Nie przystoi mi znęcanie się nad początkującym. Szybko łapał moje rady, bo pomimo braku tłumaczenia złapał poprawnie. Jeszcze tylko pozycja i byłoby znośnie. Wykonał serię cięć, wszystkie oprócz ostatniego uniknęłam odsuwając się, lub uchylając, finalne zablokowałam, by odepchnąć broń chłopaka i wykonać pchnięcie prosto w jego brzuch.

Szybki obrót i wbicie Hiramekarei lekko w ziemię obroniło mnie przed atakiem i podcięciem wyprowadzonym w moją stronę. Ten wielki miecz wielokrotnie robił za zwyczajną tarczę. Po zablokowaniu jego ruchu nogą, odrzuciłam go silnym machnięciem w bronią w jego stronę. Upadł na plecy, a ja zrobiłam krok w tył. Zapięłam na plecy Hiramekarei i lekko rozwinęłam lewą dłonią zwój zapięty na pasku. W prawej ręce pojawiła mi się Katana, którą chwyciłam oburącz. Wskazujący palec jak i środkowy lekko trzymały i stabilizowały, a kciuk oplatał, zaś serdeczny i mały trzymały mocno rękojeść. Prawa noga wysunięta w przód, zaś druga z tyłu, pod kątem 90 stopni. Kolana delikatnie ugięte, cały ciężar ciała został przeniesiony do "centrum" czyli miejsca w podbrzuszu. Ramiona niesamowicie luźno, by wykorzystywać ich pełen potencjał. Kark dosyć prosto, lecz nie sztywno, oddech wyrównany.
- Teraz nie mam przewagi samą bronią. Musisz kombinować, lecz również spodziewać, się, że jestem szybsza. Staraj się wykorzystywać moje błędy, bądź niedopatrzenia. Gdy takich nie znajdziesz to zwyczajnie kontratakuj odpowiednio. - postanowiłam mu poradzić, gdyż szybko się uczył. Miał talent do ostrzy, lecz nie miał nauczyciela, który cokolwiek przekazałby mu.

Kisuke dawał z siebie wszystko, było to widać. Starał się jak mógł, a początkowy stres wskazywał na zaangażowanie. Zależało mu. Jednak fizyczne bariery jak i umiejętności były nie do przeskoczenia. Jeszcze musiał pokazać mi kilka rzeczy, kilka, które mnie zaskoczą, zadowolą. Miał już talent i cel, jeszcze tylko trochę.
Gdy zaatakował mnie pchnięciem, ja wsunęłam swoje ostrze obok jego i niczym szyna pokierowałam jego atak w bok, a dokładniej w swoje lewo. Ten wykonał obrót, który go trochę spowolnił, by ciąć w moją szyję. Kucnęłam i obracając się zgodnie ze wskazówkami zegara wykonałam podcięcie prawą nogą. Użyłam na tyle siły, by znalazł się w powietrzu. Wtedy podniosłam się i lewą nogą kopnęłam go na tyle w brzuch, by rzuciło nim kawałek. Oprócz bólu od uderzenia o ziemię nie powinno mu być nic.
- Wstawaj i walcz, obserwuj mnie i ucz się. - powiedziałam z dosyć poważną miną, lecz nagle na moją twarz wpełzł szkaradny uśmiech. Powoli zaczęłam iść w jego stronę, a gdy ten się podniósł wykonałam niskie cięcie od swojej lewej, na wysokości uda, by kolejne skierować od prawej w jego lewy bok. Miałam nadzieję, że wykorzysta tą akcję.

W momencie, kiedy mój atak był skierowany na bok, ja puściłam lewą dłonią rękojeść, by wzmocnić to ramię i złapać za kostkę Kisuke, który próbował mnie kopnąć w brzuch. Wytłumiłam w ten sposób jego atak i uśmiechnęłam się lekko odpychając go i wracając do pozycji.
- Dobrze! Zaczynasz łapać o co chodzi. - powiedziałam z szerszym uśmiechem i wyprowadziłam szybkie cięcie od dołu, po ukosie w klatkę piersiową, by kolejne posłać pionowo z góry wprost na głowę chłopaka. Dostosowałam swoją szybkość do jego - teraz byłam niewiele szybsza. Nadal musiał dawać z siebie wszystko, lecz teraz miał szansę na korzystne kontrataki.