Oparłam Hiramekarei o krzesło, które podtrzymywałam noga, by się nie przewróciło. Zaczęłam jeść, byłam bardzo głodna, więc wcinałam szybko, przerwałam sobie błyskawicznie połykając.
- Ludzie z Kiri to jak ludzie z innych wiosek. Tylko ja potrzebuję tyle wody do życia, myślisz, że bez wspomagania jakiegoś z moją posturą dałabym radę władać jak należy tym ogromnym mieczem? - wymawiając to zaśmiałam się i napiłam łyka wody. - Moje Kekkei Genkai to Hydracja, moje ciało jest całkowicie stworzone z wody i potrafię się w nią zmieniać kiedy tylko chcę, zresztą sam pewnie zobaczysz. Za pomocą wody wzmacniam swoje mięśnie, przez co zużywam jej dużo więcej i potrzebuje jej dużo więcej niż normalny człowiek. - kończąc odstawiłam szklankę i znów zabrałam sie do jedzenia.

Dojadłam szybko i złapałam szklankę wypijając jej zawartość w mgnieniu oka.
- Wiadomo, jestem niesamowita! - zaśmiałam się, lecz przestałam, gdy zobaczyłam rany na ręce, wyglądały na poparzenia. - Nie wątpię, że potrafisz walczyć, ale spotkałeś chyba kogoś kto również potrafił. Twoje rany na rękach jeszcze są dość świeże. - powiedziałam już spokojnie i podniosłam się zakładając Hiramekarei na plecy.

Ruszyłam za Jiraiyą i stanęliśmy przed knajpą.
- Nie jesteś gotowy do walki z kimś... pewnie na przygotowaniu do walki polega ta podróż. Zgadłam? - zapytałam z uśmiechem, lecz nagle zdziwiłam się.
- Cholera! Zostawiłabym swoje rzeczy w pokoju! - krzycząc to szybko pobiegłam do swojego pokoju, z którego zabrałam rzeczy i oddałam klucz, wybiegłam i stanęłam obok Jiraiyi.
- Już. To chyba w tamtą stronę - powiedziałam i ruszyłam.

- Twój cel jest jednorazowy... jeżeli już go pokonasz to co zrobisz ze swoim życiem? Stracisz sens? - pytałam idąc spokojnie i rozglądając sie po okolicy.
* Jaka ja inteligentna jestem, Mayumi zaskakujesz mnie! *

- To wiemy tyle samo, mam nadzieję, że będę mogła powalczyć z samurajami i wypróbować się w walce z najlepszymi fechmistrzami. - mówiłam radośnie i dalej rozglądałam się. - W końcu jestem w Siedmiu Mistrzach Miecza! To zobowiązuje! - uśmiechałam się szczerząc rekinie ząbki.

- Uczeń chce przerosnąć mistrza, by go pokonać. Nie wnikam z jakich powodów, cóż, będę trzymać za Ciebie kciuki. - powiedziałam uśmiechając się i idąc dalej. - Ich zbroje może i są wytrzymałe, ale z moim Hiramekarei nie poradzi sobie żaden pancerz! Hah! - dodałam po chwili i zaczęłam się śmiać.

- Cholera, coraz zimniej, a ja mam tylko ten strój... Jeszcze moje KG utrudnia mi tutaj sprawę. - mówie poirytowana z wyciągniętą ręką łapiąc płatki śniegu.

Wzięłam płaszcz i zarzuciłam na siebie.
- Dzięki! - powiedziałam z uśmiechem, a później lekko podejrzanym głosem powiedziałam. - Jeżeli to Twój sposób na podryw to średni... - po czym roześmiałam się. Byliśmy już coraz bliżej, gdyby śnieg nie padał prawdopodobnie można byłoby zauważyć w oddali na małym wzgórzu wioskę do, której zmierzałam.