Obudziłem się w pokoju Kumiko.
- Itachi! Nareszcie się obudziłeś! - usłyszałem jej głos i znów zasnąłem.
Obudziłem się znowu i podniosłem lekko. Kumiko spała na krześle, lecz obudziła się.
- Dzień dobry... - powiedziałem bez sił.
- Itachi! Nareszcie! I jaki dzień... jest noc.
- Przepraszam. - powiedziałem wycieńczony, a Kumiko mnie przytuliła. Sporo mi się żaliła, dowiedziałem się, że byłem nieprzytomny przez tydzień, drugi tydzień zajęło mi dojście do siebie bym mógł chodzić i normalnie funkcjonować, dzięki Kumiko stało sie to sprawnie. Dowiedziałem się, że Reiko przeżył i chce mnie nagrodzić, lecz nie obchodziło mnie to. Po tygodniu rehabilitacji postanowiłem wrócić do siebie. Obudziłem się rano, ubrałem, spakowałem i zrobiłem śniadanie. Kumiko wstała o 10 i usiedliśmy przy śniadaniu.
- Kumiko. - powiedziałem, by zaczęła słuchać.
- Tak?
- Dziś wracam do swojej wioski...
- Dlaczego?! - podniosła się zdziwiona.
- Moja organizacja mnie potrzebuje i mam swoje sprawy do załatwienia. - powiedziałem spokojnie.
- Rozumiem... - usiadła smutna.
- Wyruszam popołudniem. - Kumiko nie odpowiedziała, zjedliśmy i usiedliśmy na kanapie rozmawiając o różnych sprawach jakie się zdarzyły.
- Znowu zawdzięczam Ci życie... - powiedziałem lekko zdołowany.
- Oddasz w naturze. - zaśmiała się Kumiko, przemilczałem to.
- Co do mojego klanu i mnie... spójrz mi w oczy. - powiedziałem po chwili, Kumiko spojrzała mi w oczy, a ja przez genjutsu pokazałem jej swoją historię.